روابط مبتذل در سینمای قبل از انقلاب در ایران به حدی بود که بسیاری از کشورهای اروپایی فیلم‌های ایرانی را سانسور می‌کردند.
خانم لورا مالوی نظریات نسبتاً دقیقی دارد. ایشان نظریه نگاه خیره مردانه را توصیف می‌کند و می‌گوید در سینما، ناخودآگاه مردانه، فیلم‌ساز را سوق می‌دهد به سمتی که زن را تبدیل به کالا می‌کند. در این نگاه، زن منبع لذت برای ۲ شخصیت می‌شود؛ یکی مرد درون فیلم و دیگری تماشاگر فیلم.
وقتی در این حوزه مطالعه می‌کنیم می‌بینیم که در سینمای قبل از انقلاب در ایران چه بسیار زن را به بدن تقلیل می‌دهند و کاری می‌کنند که زنان منبع لذت باشند و کارهای مهم انجام ندهند.
تحلیل‌گران سینما می‌گویند پهلوی دوم بدلیل اینکه روی جوانان جامعه کنترل داشته باشد، سینمای مبتذل را ترویج می‌دهد تا جوانان سراغ انقلاب و کارهای اساسی علیه سلطنت نرود.
در صورت زیاد شدن آزادی‌های جنسی، کنترل مردم آسان‌تر می‌شود؛ اما در سینمای پس از انقلاب این آزادی‌های جنسی از بین می‌رود. حکومتی که از این نوع آزادی‌ها جلوگیری می‌کند، مطالبه‌گیری افراد جامعه علیه خود را تقویت می‌کند زیرا مردم آن جامعه درگیر مسائل جنسی نشده‌اند.
دکتر مهدیان، دوره زن و رسانه
