بعد از پدید آمدن مسئله پول ارزش‌های اقتصادی جابه‌جا شد و صندوق‌های ذخیره پولی پدید آمد. اولین ساختار بانکداری توسط زرگرها و یهودیان ایجاد شد تا مازاد اندوخته تجار و سرمایه‌داران را در جایی به امانت نگاه دارند. تاجر در مقابل پرداخت پول، رسیدی از زرگر دریافت می‌کرد.
زرگر این پول را به عنوان وام و یا نزول به دیگران قرض می‌داد و در مقابل از آن‌ها سود می‌گرفت، به این ترتیب بر مقدار پول اولیه افزوده می‌شد. زرگر مقداری از این سود را نیز به صاحب اصلی پول پرداخت می‌کرد و این آغاز نظام بانکی بود. این مسیر قطعاً در راستای رفاه مردم نبود و به مرور زمان، راه را به سمت و سویی کشاند که منجر به ضعیف‌تر شدن طبقه مستضعف جامعه و سرمایه‌دارتر شدن طبقه مرفه گردید. کاغذهای رسید طلا اندک‌اندک خود تبدیل به برگه‌های ارزشمند شدند و اینجا بود که پول پدید آمد.
پول سرآغاز مشروعیت‌بخشی به مقوله ربا در سیاست‌های کلان اقتصادی شد و فرجام جامعه را به جنگ با خدا گره زد تا سرمایه‌داران و راحت‌طلبان با دادن وام‌های متعدد و بازپس‌گیری آن با سود کلان، دامی پهن کنند و از آب گل‌آلود اقتصاد، ماهی بگیرند.
یهودیان در این بین بیشترین سود را بردند؛ زیرا از طرفی با سیاست‌های پلید به اقتدار مالی دست یافتند و از طرفی با هم پیمانان دیگر خود پول را به قدرتی جهانی بدل کردند و روح رباخواری و پول‌پرستی یهودی را نیز به دیگر ملت‌ها به‌خصوص به ملت‌های مسیحی حقنه کرده‌اند.
در حقیقت یهودیان هم اکنون خود را به شیوه‌ای یهودی آزاد ساخته‌اند، نه تنها به این دلیل که به اقتدار ملی دست یافته‌اند بلکه از این رو که از طریق آنان و دیگران، پول به قدرتی جهانی بدل شده و روح عملی یهودی به روح عملی ملت‌های مسیحی بدل گردیده است. یهودیان از طریق یهودی کردن مسیحیان خود را آزاد ساختند.(شهبازی، عبدالله، زرسالاران یهودی و پارسی استعمار بریتانیا و ایران، ج ۲، ص۲۲۸)
این مسئله بایستی روشن شود که چه کسی برای این حجم افسارگسیخته مالی فکری کرده است و نیاز جامعه را نسبت به اتفاقات گوناگون به شیوه متفاوتی رقم زده است؟ چرا هنوز اسکناس‌ها حکمفرما هستند؟ و آیا واحدهای پولی مختلفی که در جهان به وجود آمده است روزی از بین خواهند رفت؟ جایگزین آن چه چیزی است؟ ساختار یهود چه کمکی به سیستم مالی دنیا کرده است؟
بنکو، نیمکتی برای ربا دادن و گرفتن
واژه بانک از کلمه ایتالیایی «بنکو»(Panca) به معنای نیمکت گرفته شده است. ایتالیایی‌ها در قرون وسطی به هنگام انجام معاملات تجاری بر روی نیمکت می‌نشستند. این واژه به تدریج وارد زبان‌های مختلف شد و مطابق با ادیبات و آداب و رسوم آن‌ها تغییر کرد و به کلمه بانک تبدیل شد، اما ماهیت اصلی خود یعنی ربا را فراموش نکرد.
در زبان ایتالیایی «بانکا» به معنی میزی است که روی آن چیزهایی می‌فروشند. همچنین به معنی سازمان و دستگاهی است که محل ذخیره پول مردم بوده و با آن داد و ستد کنند یا دادوستد آنجا انجام گیرد. در فرهنگ لغت معین آمده است مؤسسه‌ای اقتصادی، ملی یا دولتی که مردم پول‌های خود را در آن به امانت بسپارند و در موقع لزوم برداشت کنند.
معانی دیگری نیز در لغت برای بانک آورده‌اند مثل پولی که قماربازها وارد بازی می‌کنند، عموماً بانک‌ها برای نزول دادن و بهره گرفتن ایجاد شدند. ریشه بانکداری در دوره رنسانس شکل گرفت لذا برای درک کارایی اصلی بانک و شیوه اداره مالی آن بایستی تاریخ رنسانس را به دقت مطالعه کرد؛ در آن دوره می‌توان از خاندان مدیچی در ایتالیا به عنوان بانکداران بزرگ یاد کرد./101
