در قرون نوزدهم و بیستم میلادی، فرقه فرانک به‌صورت یک سازمان سرّی به حیات خود ادامه داد؛ اعضای آن «به ظاهر» به طور دقیق آداب کاتولیکی را اجرا می‌کردند و در محل زندگی خود به‌عنوان مسیحیان مؤمن شناخته می‌شدند. ( دائره‌المعارف یهود تعبیر «به ظاهر» رابه کار برده که نشانگر تداوم یهودیت در فرانکیست‌هاست.)
اعضای فرقه، چون دونمه‌های عثمانی، تنها در میان خود ازدواج می‌کردند. بدین‌سان، به نوشته دائره‌المعارف یهود، «یک شبکه گسترده خانوادگی» از فرانکیست‌ها پدید شد؛ آنان فرزندان‌شان را طبق روش خود پرورش می‌دادند و با تاریخ و سنن فرقه آشنا می‌کردند. اعضای این فرقه، به‌سان فراماسون‌ها، یکدیگر را «برادر» می‌خوانند.
تحلیل نفوذ فرهنگی کابالیستی (عرفان یهودی) در سینما، صفحه ۱۴۲ و ۱۴۳، محمد حسین فرج‌نژاد و رفیع‌الدین اسماعیلی
