انتقام جنایت صهیونیست‌ها در غزه و بیمارستان المعمدانی و همانند آن که با موشک‌ها و مدیریت آمریکا انجام می‌شود چگونه باید باشد؟ شکی نیست که چنین جنایت‌هایی نباید بی‌پاسخ بماند، ولی پاسخ محدود به شلیک کردن چند راکت به تل‌آویو نیست. مسلما جنایت‌های رژیم صهیونیستی و حامی آمریکایی‌اش، نباید بدون مجازات بماند و قرار نیست نوع اقدام جبهۀ مقاومت در برابر جبهۀ استکبار تنها متقارن یا واکنشی باشد.
قدرت ضربه‌های راهبردی جبهۀ مقاومت در منطقه روزبه‌روز در حال افزایش است. در مقابل، جبهۀ استکبار با وجود انبوه امکانات نمی‌تواند دستاوردی راهبردی در پاسخ‌دهی به جبهۀ مقاومت داشته باشد. اتاق فکر صهیونیست‌ها به جای استفاده از تکنیک‌های جنگی، گزینۀ کشتار زنان و کودکان فلسطینی بی‌پناه به طور وحشیانه را انتخاب کردند.
جنایت‌های بی‌سابقه و وحشتناک ارتش رژیم صهیونیستی، نشان‌دهندۀ نقصان بزرگ در سیاست‌های جنگی آن‌هاست، این نوع سیاست‌گذاری باعث تخریب وجهۀ اسرائیل در افکار عمومی شده، اعتراض‌های کم نظیر در کشور‌های اروپایی و آمریکایی گواه این مدعاست. نفرت و بیزاری و حس انتقام از رژیم صهیونیستی و آمریکا باید به صورت مکرر در قلب ما شعله‌ورتر شود و شبانه‌روز هم باید برای این انتقام تدارک کنیم و به اجرا بگذاریم. چنانکه دو مجاهد حکیم به همۀ ما متذکر شدند که باید نگاه راهبردی داشت:
شهید ابومهدی المهندس: «در مواقع بحران، به عقلی سرد و قلبی گرم نیاز داریم…اگر جای این دو برعکس شود، هرج‌ومرج فراگیر می‌شود». دوم، سیدحسن نصرالله دربارۀ کیفیت و ابعاد انتقام در تراز خون شهید سلیمانی گفت:«قصاص عادلانه، ایجاب می‌کند که شخصیتی همتراز قاسم سلیمانی باشد! چه کسی هست؟! رئیس ستاد ارتش آمریکا؟ وزیر دفاع آمریکا؟ فرماندۀ نیروهای آمریکا در خاورمیانه؟ چه شخصیتی همتراز قاسم سلیمانی و ابومهدی است؟ کفش‌‌های قاسم سلیمانی می‌ارزد به سر ترامپ و کل فرمانده‌هانش».
با تصریح باید نوشت که انتقام جنایات رژیم صهیونیستی و آمریکا در فلسطین اشغالی، ضرورتی تأخیرناپذیر است و به فضل خداوند، فرزندان مقاومت همین روزها ضربه‌های دردناکی به آنان وارد می‌کنند. همین ضربۀ دردناک و جبران‌ناپذیری که مقاومت فلسطین در جریان طوفان‌الاقصی به رژیم صهیونیستی وارد کرد، بخشی از پروندۀ انتقام جنایت‌های قبلی بود. مجازات عاملان جنایت جنگی اخیر در غزه، قضا شدنی نیست و رزمندگان مقاومت، ان‌شاء‌الله از این مسؤولیت فوریت‌دار دریغ نخواهند کرد، تا مرهمی بر قلب سوختۀ همه آزادگان جهان باشد./207/
