آنچه امروزه از دین حضرت موسی(ع) مانده جز تحریف و دستکاری‌های یهودیان شیطان‌گرا در آن نیست. موضع آیین خودساخته یهود در برابر پیامبران و جبهه حق، دقیقا همان موضع یهودیان در زمان پیامبران است. اگر امروزه یهودیانی پیدا شوند که اقدام به مظلوم‌نمایی و حمایت از فلسطین و اعلام جدایی از اجداد خود کنند، باید به آن‌ها گفت: آیین یهود در ذات خود علیه شریعت مقدسه است، پس اگر یهودی خود را منتسب به این آیین کند، به مقدار انتسابش از آلودگی‌های آن نوشیده است مگر آنکه از دین یهود هم اعلام برائت کند؛ صحبت‌های تورات راجع به انبیاء حقیقت این دین را آشکار می‌کند.
مراسمات یهودی و ارتباط آن با فساد یهودیان
ماه‌های یهودی که اکنون در اسرائیل به اجرا گذاشته می‌شود، عبارتند از: نیسان، آیار، سیوان تمور، آب، ایلُول تیسری، حشران، کپلِر، تبت، شوات و ادار.
یهودیان بر اساس این ماه‌ها، مراسماتی را تنظیم کرده‌اند که بدین شرح است:
1- پانزدهم شوات، جشن ملی درختکاری.
2- پانزدهم ادار، جشن ملی و مذهبی پوریم؛ عید ملکه ایران(استر) همراه با کارناوال و بالماسکه.
3- از پانزدهم تا بیستم نیسان؛ جشن مذهبی فصح به یاد خروج نیکان از کشور مصر.
4- پانزدهم ایار، جشن ملی سالگرد استقلال یهود اسرائیل.
5- نهم آب، مراسم عزای ملی به مناسبت حمله ساراگون پادشاه کشور آشور در سال 720 ق.م.
6- نهم آب، عزای ملی به مناسبت حمله دوم بخت النصر، پادشاه کشور کلده در سال 585 ق.م.
7- دهم تیسری، مراسم مذهبی و یک روزه برای کفاره گناهان.
8- بیست و دوم تیسری، مراسم مذهبی مسیحاتورا، روز نزول ده فرمان تورات.
9- بیست و پنجم کیسلو، عید مذهبی به مناسبت روشن شدن شمع هفت شاخه و تطهیر معبد اورشلیم.
این مراسمات یادگار شریعت موسی(ع) و یا مورد توصیه دیگر پیامبران بنی‌اسرائیل نمی‌باشد؛ بلکه مؤسس آن «یهودای مِکابی» خاخام بزرگ یهودی در سال 165 ق.م است[1].
برنامه دینی یا فساد با توجیه دین؟
یهودیان چون عهد قدیم را منبع الهام هنرمندان می‌دانند، دختران و پسران را به رقص دسته‌جمعی آموزش می‌دهند و امثال سلیمان را به صورت موسیقی می‌نوازند.[2] اکثر مراسمات یهودی توأم با رقص دسته‌جمعی است؛ برای مثال جشن ملی سالگرد و استقلال یهود اسرائیل در پانزدهم آیار با رقص دسته‌جمعی تمام می‌شود. در این روز، دختر و پسر در کوچه‌ها و خیابان‌های شهر به رقص و معاشرت می‌پردازند.
در همین راستا، در اسرائیل هنرستان رقصی وجود دارد که فقط رقص یهودی و مذهبی را آموزش می‌دهد. کاتاریولس، نویسنده یهودی در شرح این مسأله چنین می‌نویسد: «شما خوب می‌توانید یک یهودی تازه‌وارد را به اسرائیل از روی آغوش گرفتن دختران هنگام رقص‌های ملی و مذهبی بشناسید»[3] علاوه بر رقص دسته‌جمعی، مصرف شراب در شب و روز شنبه و همچنین روز‌های عید از جمله عادات یهودیان است[4]؛ از همین جهت می‌توان گفت یهودیان اسرائیل در جهت مصرف شراب در اعیاد مذهبی، رکورد جهانی دارند[5].
به غیر از چنین برنامه‌هایی، یکی دیگر از آداب و سنن یهودی، «کیبوتص» (عبری: קִבּוּץ / קיבוץ) است. در واقع میل به اشتراکی زیستن بود که «کیبوتص» را به وجود آورد. مرام کیبوتص را در سه عبارت می‌توان خلاصه کرد:
1- کار دسته جمعی؛
2- معاشرت دسته جمعی؛
3- دخل و خرج به صورت اشتراکی. [6]
در نظر یهودیان این مسأله جدیدی نیست و ریشه در نیاکان ایشان دارد. به طور دقیق و بدون پرده باید گفت که مصداق کیبوتص، شرکت در اموال، ناموس و اسکان دیگران است. این برنامۀ سخیف، چنان مورد طرد هر انسانی است که در هیچ آیین و مرامی یافت نمی‌شود که سابقه به کارگیری آن را داشته باشد؛ تنها جایی که در تاریخ اسمی از این نوع زندگی بدین شرح آمده، آیین مزدک است. مزدک که در عصر پادشاهی قباد و انوشیروان ساسانی زندگی می‌کرد، از خود نظریاتی را ارائه کرد که یکی از آن‌ها، کیبوتص است. وی می‌گفت: «طالبان عدالت! اشتراک در اموال و ناموس مردم عین عدالت است».[7]
هرچه انسان آیین یهود را مطالعه کند، به شیطانی بودن و عدم انتساب آن به شجره طیبه پیامبران ایمان راسخ‌تر پیدا می‌کند.
اسرائیل جزو ده کشور اول فاسد جهان
آیین یهود از چنان آلودگی برخوردار بود که هیچ ملتی حاضر به زندگی در کنار آن نبود. در نتیجۀ تأسیس رژیم غاصب اسرائیل، یهودیان توانستند با آسودگی خاطر به آیین ناپاک خود بپردازند.
یهودیان با تشکیل محل امنی برای فحشاء، قدم اثرگذاری را در زمینه رواج فساد در جهان برداشتند. در نتیجه کار‌های ناروایی که به اسم دین آن‌ها انجام می‌دادند، اسرائیل را به یکی از کشور‌هایی که فرزندان نامشروع در آن رواج دارد، تبدیل کرد. رواج کیبوتص در اسرائیل و مراسماتی که با دین خودساخته یهود توجیه می‌شوند، از جمله عواملی است که مسأله روابط نامشروع و فرزندان این روابط را تقویت کرده است.
رواج فساد در اسرائیل علاوه بر آنکه در مسیر ارضای شهوات یهودیان، بستر مناسبی را مهیا کرده است، قطب مهمی در صنایع نامشروع را به خود اختصاص داده است. بر اساس گزارش‌های ارائه شده از سوی سازمان ملل متحد در این زمینه تحت عنوان «قاچاق انسان، الگوی جهانی»، از میان 137 کشوری که مقصد برده‌داران نوین و استثماری جنسی به شمار می‌روند، این دولت غاصب در رده‌ی ده کشور اول قرار گرفته است. تا کنون بیش از سه هزار زن از کشور‌های استقلال‌یافته اتحاد جماهیر شوروی سابق، به صورت قاچاق وارد اسرائیل شده‌اند[8].
منابع
1- علم الهدی، عبدالجواد، صهیونیسم بین‌الملل و نقش یهود در دین و سیاست، قم: انتشارات رسول اعظم، صفحه 217.
2- حمیدی، سید جعفر، تاریخ اورشلیم، تهران: انتشارات امیر کبیر، صفحات 21 و 30.
3- همان، صفحات 135-138.
4-همان، صفحات 66 و 137.
5- همان، صفحات135-138.
6- تونسی، محمد خلیفه، الخطر الیهودی، تهران: انتشارت فرهنگ مشرق زمین، صفحه 23.
7- علم الهدی، عبدالجواد، صهیونیسم بین‌الملل و نقش یهود در دین و سیاست، قم: انتشارات رسول اعظم، صفحه 225.
8- صفاتاج، مجید، دانشنامه صهیونیسم و اسرائیل، تهران:انتشارات آرون، ج5، صفحه 219.
/203
