حمله به خاک؟ چه غلطا! | حمله اسرائیل به ایران، جمعه 23 خرداد 1404

خون سرخ مردم زیر آوار خانه‌ها | حمله اسرائیل به ایران

سلام بر قدس شریف، سلام بر غزه و کودکانش، سلام بر فلسطین و خون‌های به ناحق ریخته‌اش

در سحرگاهان صبح جمعه ۲۳ خرداد ۱۴۰۴(۱۳ ژوئن ۲۰۲۵)، رژیم کودک‌کش و غاصب اسرائیل بار دیگر بعد از آخرین حملۀ مستقیم به خاک ایران در زمان جنگ ایران و عراق، پنجه به سوی مرزهای میهن ما دراز کرد؛ به‌نظرتان از وجود اسرائیل بر می‌تابد که از سر شجاعتش حمله کند؟ این حمله از هراس است. از ترسِ ملتی که با ایمان و ریشه‌های هزار و چهارصد ساله‌اش، با خون جوشان جوانان و شهدا از ناموس و خاکشان دفاع می‌کنند.

دشمن حمله کرد و پایگاه‌هایی را در اصفهان و بوشهر را نشانه گرفت. اما آیا ایران تسلیم شد؟ آیا مردمانش هراسان پناه گرفتند؟ نه! ایران زخمی شد، اما روبروی دولت ظالم و فاسد شما زانو نزد. هیچ پایگاهی از مدار خارج نشد. هیچ ملتی به زانو درنیامد. تنها چیزی که بلند شد، خشم این ملت نسبت به ظلم و جنایت بود؛ غیرت بود؛ صبح امروز بلافاصله مردم عزیزمان بدون هراس دوباره به راهپیمایی در خیابان‌ها آمدند تا از خون عزیزانشان دفاع و حمایت کنند، منتظر پاسخ سخت ما باشید!

اسرائیل می‌خواهد ترس و بازدارندگی ایجاد کند. اما مگر می‌شود ملتی را که از خاکستر جنگ هشت‌ساله برخاسته، با چند انفجار بترسانی؟ مگر می‌شود کشوری را که از دل خون جوشان شهدا بر خاکش خصوصاً شید قاسم سلیمانی بیرون آمده، با هیاهوی موشک و پهپادها بلرزانی؟ ما فرزندان همان سرزمینی هستیم که دشمن هر وقت خواست تعرض و دست درازی کند، به عقب رانده شد. هر وقت خواست به خاک و ناموسمان چپ نگاه کند با غیرت مردممان، خودش عبرت تاریخ شد.

پیام رهبر معظم انقلاب اسلامی خطاب به ملت بزرگ ایران در پی جنایت سحرگاه امروز رژیم صهیونیستی

بسم‌الله الرحمن الرحیم

ملت بزرگ ایران! رژیم صهیونی در سحرگاه امروز، دست پلید و خون‌آلود خود را به جنایتی در کشور عزیزمان گشود و ذات خبیث خود را با زدن مراکز مسکونی بیش از گذشته آشکار کرد. رژیم باید منتظر مجازاتی سخت باشد. دست قدرتمند نیروی مسلح جمهوری اسلامی او را رها نخواهد کرد باذن‌الله. در حملات دشمن، تنی چند از فرماندهان و دانشمندان به شهادت رسیدند. جانشینان و همکاران آنان بی‌درنگ وظائف خود را پی خواهند گرفت انشاء‌الله. رژیم صهیونیسنی با این جنایت، برای خود سرنوشت تلخ و دردناکی تدارک دید و آن را قطعاً دریافت خواهد کرد. سید علی خامنه‌ای ۱۴۰۴/۳/۲۳

ارتش اسرائيل پیش‌تر اعلام کرده بود که تأسیسات هسته‌ای و نظامی ایران را هدف قرار داده است. اما شواهد حاکی از اصابت موشک به مناطق مسکونی و ترور برخی از مقامات ایران دارد. در ادامه اسامی مقامات ترور شده در حمله اسرائیل به ایران را بخوانید. در پی حملۀ هوایی صبح جمعه ۲۳ خرداد ۱۴۰۴(۱۳ ژوئن ۲۰۲۵) توسط رژیم صهیونیستی به اهدافی در تهران و چند نقطه دیگر از خاک ایران، تعدادی از چهره‌های برجسته نظامی، علمی و سیاسی کشور به شهادت رسیدند.

در جریان این حملات، محمدمهدی طهرانچی، فیزیک‌دان برجسته و رئیس سابق دانشگاه آزاد اسلامی در مجتمع اساتید «سرو» مورد هدف قرار گرفت و به شهادت رسید. وی متولد ۱۳۴۴ در تهران بود و تمامی مقاطع تحصیلی خود در فیزیک حالت جامد را در دانشگاه شهید بهشتی طی کرده بود. طهرانچی استاد تمام فیزیک و عضو هیات امنای دانشگاه آزاد بود و تجربۀ دورۀ مطالعاتی در مؤسسه ICTP ایتالیا را در کارنامه داشت.

امیرعلی حاجی‌زاده(۹ اسفند ۱۳۴۰ — ۲۳ خرداد ۱۴۰۴) سرتیپ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود که از سال ۱۳۸۸ به‌عنوان فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی فعالیت می‌کرد. حاجی‌زاده در سال ۱۳۵۹ به عضویت سپاه پاسداران درآمد و در خلال جنگ ایران و عراق از اعضای این نهاد بود. وی فرماندهی عملیات شهید سلیمانی در ۸ ژانویه ۲۰۲۰ به پایگاه عین الاسد در استان الانبار عراق و عملیات حمله به پایگاه‌های داعش در شرق فرات در سوریه را برعهده داشت.

امیرعلی حاجی‌زاده در ۹ اسفندِ ۱۳۴۰ در تهران زاده شد. پدر و مادرش اصالتاً اهل خرمدشت قزوین هستند. او فعالیت در سپاه پاسداران را از سال ۱۳۵۹ آغاز کرد و در طول جنگ ایران و عراق، از نیروهای تک‌تیرانداز سپاه بود و در اغلب عملیات‌های گسترده، همچون عملیات‌های کربلای ۴، کربلای ۵، والفجر مقدماتی و والفجر ۸ حضور داشت. پس از شکل‌گیری نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در مهرماه ۱۳۸۸ حاجی‌زاده به عنوان نخستین فرمانده این نیرو منصوب شد و کماکان مسئولیت فرماندهی این نیرو را برعهده داشت. او ۳ فرزند دارد.  او پیش از انحلال نیروی هوایی سپاه پاسداران، برای مدت سه سال، و پس از غلامرضا یزدانی به‌عنوان فرمانده پدافند هوایی سپاه فعالیت کرد

سرلشکر پاسدار محمد باقری، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح نیز در اثر این حملات به شهادت رسید. او یکی از ستون‌های اصلی طراحی و راهبری ساختار دفاعی جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شد. محمدحسین افشردی معروف به محمد باقری، در سال ۱۳۳۹ در نزدیکی میدان خراسان تهران زاده شد و دوران کودکی و نوجوانی را در این شهر سپری نمود. اصالت او به روستای افشرد در شهرستان هریس آذربایجان شرقی می‌رسد. محمد باقری فعالیت در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را از سال ۱۳۵۹ و عضویت در واحد اطلاعات سپاه آغاز کرد و در طول جنگ ایران و عراق همین مسئولیت را داشت. او مدرس دانشگاه تربیت مدرس و از اعضای هیئت علمی دانشگاه عالی دفاع ملی بود.

سردار حسین سلامی، فرماندۀ کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که از سال ۱۳۹۸ این مسئولیت را برعهده داشت، در حمله به ستاد فرماندهی سپاه پاسداران به شهادت رسید. سلامی متولد سال ۱۳۳۹ در وانشان گلپایگان بود و سابقه‌ای طولانی در جبهه‌های دفاع مقدس و فرماندهی نیروهای مختلف سپاه داشت.

وی فعالیت در سپاه پاسداران را از آبان ۱۳۵۹ آغاز کرد و در طول جنگ ایران و عراق مسئولیت‌های میانی در لشکر ۲۵ کربلا، لشکر ۱۴ امام حسین و قرارگاه دریایی نوح داشت. او پس از جنگ، تحصیلات خود را از سر گرفت و مدرک کارشناسی مهندسی مکانیک را از دانشگاه علم و صنعت کسب کرد. او سپس در رشته مدیریت دفاعی، کارشناسی ارشد را از دانشگاه عالی دفاع ملی دریافت کرد.

سلامی از ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۶ به‌عنوان فرمانده دانشگاه فرماندهی و ستاد سپاه پاسداران فعالیت می‌کرد. او از ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ معاون عملیات ستاد مشترک سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود و از ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۸ فرماندهی نیروی هوایی سپاه پاسداران را برعهده داشت. او در فاصله سال‌های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۸ جانشین فرمانده کل سپاه پاسداران بود.

در کنار او، سرلشکر غلامعلی رشید، فرماندۀ قرارگاه مرکزی خاتم‌الانبیاء نیز به شهادت رسید. غلامعلی رشید متولد ۱۳۳۲ در دزفول، دکترای جغرافیای سیاسی داشت و از فرماندهان اصلی دوران جنگ تحمیلی و از طراحان عالی‌رتبۀ نظامی ایران بود. او دانشیار دانشگاه عالی دفاع ملی و نیز عضو هیئت علمی دانشگاه امام حسین بود. وی پیش‌تر معاونت امور دفاعی دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی را برعهده داشت. غلامعلی رشید دانش‌آموخته کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی از دانشگاه تهران و دکتری جغرافیای سیاسی از دانشگاه تربیت مدرس است.

او در طول جنگ ایران و عراق از فرماندهان ارشد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به‌شمار می‌آمد و در تمامی عملیات‌های اصلی سپاه پاسداران حضور داشته است. غلامعلی رشید از ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۸ معاون عملیات ستاد مشترک سپاه پاسداران بود، سپس به ستاد کل نیروهای مسلح منتقل شد و از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۸ معاونت اطلاعات و عملیات ستاد کل را برعهده داشت. او در فاصله سالهای ۱۳۷۸ تا ۱۳۹۵ برای مدت ۱۷ سال جانشین رئیس ستاد کل نیروهای مسلح بود. وی یکی از ۱۲ نظامی ارشد ایرانی، با درجه سرلشکری در نیروهای مسلح می‌باشد.

در حوزۀ دانش هسته‌ای نیز چند تن از دانشمندان برجسته کشور به شهادت رسیدند:

فریدون عباسی، رئیس سابق سازمان انرژی اتمی و نمایندۀ مردم کازرون در مجلس یازدهم، در منزل مسکونی‌اش هدف قرار گرفت.

عبدالحمید مینوچهر، استاد دانشگاه شهید بهشتی و سردبیر فصلنامۀ «فناوری و انرژی هسته‌ای»، در اثر اصابت موشک به منزلش به شهادت رسید.

احمدرضا ذوالفقاری، استاد دانشگاه شهید بهشتی و مدیرمسئول همان فصلنامه نیز در خانه‌اش مورد اصابت قرار گرفت.

سید امیرحسین فقهی، رئیس پژوهشگاه علوم و فنون هسته‌ای و عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی نیز در این حمله به شهادت رسید.

همچنین دانشمند هسته‌ای مطلبی‌زاده نیز در پی اصابت مستقیم به منزلش به فیض شهادت نائل آمد.

اسباب بازی کودکی زیر آوار | مردم عزیزانتان را تماشا کنید! | حمله اسرائیل به ایران

دست‌های کوچک کودکی که هنوز دنیای بازی را نشناخته، میان آوار به اسباب‌بازی آویزان است؛ چشم‌هایی که برای همیشه بسته شده‌اند و پیکرهایی که دیگر گرم نیستند. این‌جا، نه جبهه نبرد است و نه خاکریز نظامی. این‌جا خانۀ مردم است، اتاق خواب کودکی است که هنوز بلد نبود دشمنی یعنی چه.

تکرار تصاویر غزه در ایران، آن موهای کودک ایرانی بر زیر آوار است.

صبحی دیگر از جنایت رقم خورد. حملۀ رژیم اسرائیل به قلب تپندۀ مردم ایران بود. انفجار، خواب کودکان را در هم شکست و خاک و خون را بر سر مادرانی ریخت که چیزی جز زندگی نمی‌خواستند. این خون، خون غیرنظامیان است؛ این فریادها، فریاد حق‌طلبی ملتی است که بیدار شده است.

ما در برابر رژیمی ایستاده‌ایم که «ترور» را ابزار سیاست می‌داند و «کشتار کودکان» را راهبرد بقاء. تاریخ، گواهی می‌دهد که این رژیم نه اهل منطق است، نه تعهد و نه انسانیت. رژیمی که از روز نخست، با خون و آتش زاده شد و امروز نیز با همان ابزار ادامه می‌دهد. اگر در فلسطین کودک می‌کشد، در ایران هم خانه و خانواده را نشانه می‌گیرد. آیا می‌توان با چنین موجودی مذاکره کرد؟!

چرا باید بایستیم و عقب نشینی نکنیم؟ ایستادن در برابر ظلم، تنها یک انتخاب سیاسی نیست، یک ضرورت عقیدتی و انسانی است. قرآن کریم، در آیه 75 سوره نساء، از کسانی می‌پرسد:

وَ مَا لَکُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجَالِ وَ النِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْیَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَنَا مِنْ لَدُنْکَ وَلِیّاً وَاجْعَل لَنَا مِنْ لَدُنْکَ نَصِیراً

«و چرا در راه خدا و در راه مردان و زنان و کودکانی که به دست ستمگران تضعیف شده‌اند، نمی‌جنگید؟»
آیا در مقابل رژیمی که بی‌محابا به خانۀ ایرانی و کودک ایرانی حمله‌ور می‌شود، می‌توان صرفاً سکوت کرد؟ یا می‌شود با او مذاکره کرد؟ مذاکره به خون فرزندانمان کنیم؟ فکر می‌کنید خیر شما را می‌خواهند؟ نه! اگر ما امروز موضع نگیریم، اگر سکوت کنیم آن‌گاه نه فقط خون مردم فلسطین و ایران، بلکه از وجدان انسانی خود را نیز ددفن  کرده‌ایم.

جناب آقای دولت، آیا با قاتل کودکان می‌توان مذاکره کرد؟ تیم دیپلماسی شما که امروز بر طبل تعامل و گفتگو با حامیان رژیم کودک‌کش می‌کوبد، آیا هیچ تصویری از آن کودک مدفون زیر آوار دیده است؟!
کدام منطق، کدام شرافت و کدام عقل سلیم، به شما حق می‌دهد که به جای پاسخ قاطع، به زبان دیپلماسی با ماشین جنایت سخن بگویید؟ مذاکره، توهین به خون شهیدان ما است؛ خیانت به مادران داغدار و لگدمال کردن حافظۀ تاریخی یک ملت است. اگر کسی تصور می‌کند که این رژیم با امتیازدهی آرام می‌گیرد یا از مسیر گفتگو اصلاح می‌شود، یا ساده‌لوح است یا شریک جرم.

در این میان، یک وظیفۀ بزرگ بر شانۀ ما است یعنی تربیت نسل آینده. اگر کودکان ما امروز، حقیقت را از دروغ تمیز ندهند، فردا در دام پروپاگاندای دشمن فرو می‌افتند. اگر امروز به آن‌ها نیاموزیم که دشمن کیست و چرا باید در برابر او ایستاد، فردا دست در دست قاتل خواهند گذاشت، با لبخند! تعلیم و تربیت ما، نباید خنثی باشد.مردم به فکر آموزشو پرورش باشید. ما باید فرزندان‌مان را آگاه، مقاوم و عدالت‌خواه بار بیاوریم؛ نه منفعل، نه تسلیم‌شده و نه خودباخته. نسلی که درد کودک فلسطینی را درد خود بداند و اشک مادر ایرانی را از دل بشناسد.

این رژیم طی هفت دهۀ گذشته هیچ‌گاه از جنایت‌هایش دست برنداشته و هر بار با حمایت قدرت‌های بزرگ، جرائم جدیدی را به کارنامۀ سیاهش اضافه کرده است. موضع‌گیری درست در برابر چنین رژیمی، نه مذاکره و نه سازش، بلکه مقاومت و ایستادگی است. تاریخ به ما آموخته که ظالمان تنها با زبان قدرت سخن می‌گویند و هیچ‌گاه با منطق انسانی کار نخواهند کرد. کسانی که امروز دربارۀ مذاکره سخن می‌گویند، در واقع ظلم را تأیید و ظالم را تشویق می‌کنند.

امروز وقت انتخاب است. یا در کنار مظلومان خواهیم ایستاد یا در سکوت خود، شریک جرم خواهیم شد. تاریخ هیچ‌گاه بی‌تفاوتان را نمی‌بخشد و نسل‌های آینده از ما خواهند پرسید که آن روزها کجا بودیم و چه کردیم. خون کودکان بی‌گناه فلسطین و کشور خودمان، فریادی است که همۀ بشریت باید بشنود. این فریاد تا زمانی که عدالت برقرار نشود قطع نخواهد شد.