استاد باید مربی باشد

نویسنده: مجتبی وافی

یک استاد مربی را از دست دادیم که اگر یکبار هم او را می‌دیدی، دلباخته‌اش می‌شدی.

با مرحوم دکترمحمدحسین فرج‌نژاد از ۱۵ سال پیش در کانون فرهنگی میثم‌تمار قم به‌عنوان استاد کلاس نقدِ فیلم آشنا شدم و به مناسبت‌های مختلف باهم ارتباط داشتیم.

در آخرین ملاقات، جلسه‌ای در ارتباط با تدوین کتب درسی داشتیم.

همان دغدغه‌مندی، شور انقلابی، تواضع، سادگی، پرمحتوایی، امید، تلاش و لطافت روحی سال‌های قبل را داشت.

انگار صدای حاجی گفتنش با آن سوز همیشگی‌اش را هنوز می‌شنوم … خیلی جایش خالی است.

آن‌قدر خوب بود که وقتی در کنارش می‌نشستیم، حال ما هم خوب می‌شد. هم استاد بود و خیلی می‌دانست؛ هم مربی بود و تمام رفتارهایش درس داشت و شاگردان را شیفته می‌کرد و می‌ساخت.

روحش شاد و راهش پررهرو باد.